Kunst-Zinnig-Brein in tijden van Corona (Seizoen 2) (4): Sophia – ‘Een nieuw schilderij!’

In een eerdere serie lieten we zien hoe we thuis bezig zijn met het schilderen, nu de kunstenaars van Kunst-Zinnig-Brein elkaar niet kunnen ontmoeten. In deze tweede serie zie je hoe het nu met ons gaat. Hoe lukt het met de creativiteit thuis en welk verhaal is erbij te vertellen?
Vandaag in deel 4: Sophia van Doesum.
De coronapandemie duurt al zeventien maanden en het samen schilderen in het Open Atelier van Kunst-Zinnig-Brein ligt al zeventien maanden stil.

–

We missen het
‘Wat missen we het allemaal,’ vertelt Sophia van Doesum. ‘Ook exposities zijn er niet. De laatste waren in het Verenigingsgebouw Irene in Twello en in het Watermuseum te Arnhem. We moesten op een andere manier gaan leven: meer restricties, geen ontmoetingen en schilderen in onze eigen omgeving. Langzamerhand kunnen we weer meer bij elkaar komen, maar toch kunnen we nog niet samen schilderen.
We kregen eind augustus 2020 ook nog het nieuws dat onze begeleider en aanjager Ank zelf ook is getroffen door NAH.
Dit alles heeft grote impact gehad op Kunst-Zinnig-Brein en op mij.
Wat mis ik het contact met Ank, met de vrijwilligers en met de andere kunstenaars. De mooie ontmoetingen, het samen delen van en genieten van onze kunst.’

Niet stil gezeten
‘Toch heb ik die zeventien maanden niet stil gezeten. Allereerst heb ik een traject bij Hersenz doorlopen om beter met mijn NAH om te leren gaan. Dat heeft me zeer geholpen en ik ben heel blij met de begeleiding die ik vanuit Siza en Hersenz heb gehad. Ik ben ook erg blij dat ik dit gedaan heb en ik voel me veel sterker dan voor het traject.
Daarnaast zijn we begin april verhuisd: van een grote eengezinswoning met een flinke tuin naar een appartement in de buurt van Het Loo. We hebben een groot buitenterras dat grenst aan de binnentuin, dus we zitten toch nog in het groen. Vanaf de eethoek kijken we op Paleis Het Loo. Die verhuizing, dat was een zeer goede beslissing die we samen hebben gemaakt.
Ik heb nu niet meer een groot atelier, maar heb nog steeds een plek waar ik kan schilderen. En dat doe ik dus ook.’

–

(De start van een nieuw schilderij: 14 juli 2021)
–

Een nieuw schilderij!
‘Zo ben ik begonnen aan een doek van de middernachtszon in Noorwegen, het land dat een van onze passies is. Dit jaar zouden we op vakantie naar Noorwegen gaan. We hadden een mooie route uitgestippeld en huisjes geboekt. Maar ook dit keer konden we door corona niet gaan en moesten we alles annuleren. Dat is jammer, maar we blijven hoop houden dat het ons volgend jaar wel gaat lukken.
Wat we vooral erg jammer vinden, is dat we onze kinderen en kleinkinderen die in het buitenland wonen niet kunnen bezoeken. Daardoor hebben we ze al een tijd niet kunnen zien. Wel via beeldbellen, maar dat is toch anders dan ze in het echt kunnen zien en spreken. Gelukkig kunnen we in september naar onze zoon en schoondochter in Denemarken en daar kijken we erg naar uit.
Maar nu weer terug naar het schilderij waar ik aan begonnen ben.
In Noorwegen is het in de zomermaanden vierentwintig uur per dag licht en dan schijnt de zon dus ook (als het goed weer is). Dit fenomeen hebben we al een aantal keren meegemaakt en die mooie herinnering wilde ik op het doek zetten, met de gedachte: Als wij niet naar Noorwegen kunnen gaan, dan halen we Noorwegen naar ons toe.’

Hoop
In een ochtend tijd zette Sophia het schilderij op en legde ze de basis, zoals je op de twee kleine foto’s hierboven ziet.
‘Ik zat in een goede flow. Mijn ezel stond op een lekkere plek met mooi uitzicht en het was rustig om me heen.
Het is heerlijk werken met mooie sprekende kleuren. Het schilderij wordt een uitzicht op een fjord. De huisjes op de voorgrond creëren de diepte. Je ziet het laatste bloeien van een paardenbloem. De huisjes zijn nog niet af en die paardenbloem moet ik er nog in schilderen.
De zon eindigt de dag, maar begint ook gelijk weer de dag. Ze gaat niet onder, maar stijgt weer en blijft schijnen. De zon streelt de aarde en zorgt voor warmte aan de natuur en de mens. Ik zie het als een belofte voor een nieuwe mooie dag die de mens hoop geeft. Want de zon komt altijd op, wat er ook gebeurt.
Dit schilderij geeft dus hoop op betere tijden en houdt de herinneringen aan een mooi land levend. En daar word ik blij van. Wat is schilderen toch fijn!’

–

(Het schilderij in ontwikkeling: 4 augustus 2021)

–
4 augustus 2021
Tekst: Sophia van Doesum en Bas Langereis
Foto’s: Sophia van Doesum