Kunst-Zinnig-Brein in tijden van corona (17): Bas
Ook de vrijwilligers van Kunst-Zinnig-Brein kunnen elkaar in deze dagen niet ontmoeten, maar ook zij zitten niet stil. In deze serie laten we zien hoe we thuis bezig zijn met het schilderen of creatieve activiteiten. Je ziet ons aan het werk en zoals gebruikelijk vertellen we er een verhaal bij.
Vandaag in het allerlaatste deel 17: vrijwilliger Bas
–
‘Het lijkt erop dat Bas en ik door de coronacrisis juist méér werk hebben gekregen!’ lacht Ank Kempink, de aanjager en begeleider van Kunst-Zinnig-Brein. ‘Bas doet veel werk op de achtergrond. Hij is vaak niet zichtbaar. Zo denkt hij mee bij vragen die we krijgen of ideeën die we hebben. Hij helpt bij evenementen als het Nursing Congres en beheert onze Instagram-account. En hij is de redacteur van onze website. Hij kwam met het idee voor deze serie over hoe onze kunstenaars en vrijwilligers deze coronatijd beleven. Nu – in deze slotaflevering – is hij zelf aan de beurt!’
–
–
‘Ik heb een kantoorbaan en kan mijn dagelijkse werk voor zorgorganisatie Siza gelukkig thuis doen. Wel mis ik het persoonlijke contact met collega’s, de gesprekken bij de koffieautomaat en de reis naar kantoor. Online overleggen met meerdere mensen is intensief; daar word ik doodmoe van. En na een hele dag thuis achter het toetsenbord, heb ik ’s avonds niet altijd zin om óók weer met de computer bezig te zijn.
Maar ik houd van schrijven. In mijn vrije tijd schrijf ik verhalen. Vaak gaan die over dagelijkse dingen die ik zie of meemaak.
Met twee andere schrijvers uit Apeldoorn vorm ik het trio Bas, Willem en ik. Bij gelegenheid treden we op. We lezen dan voor uit eigen werk. Omdat Willem Bierman en Reinier Groenendijk echt heel anders schrijven en voorlezen dan ik, zijn onze voorstellingen altijd erg afwisselend. Het is mooi om te doen; reacties van mensen uit het publiek zijn vaak leuk en positief. We hadden ons weer aangemeld voor ‘Cultuur bij je Buur’ in april, het evenement waarbij artiesten bij mensen thuis in de huiskamer optreden, maar dat is helaas niet doorgegaan.
Ik ben nog steeds zo veel mogelijk thuis in zelfquarantaine, dus kom ik niet veel buiten de deur. Daardoor maak ik niet zo veel mee om over te schrijven.’
–
–
‘Het meeste ‘werk’ voor Kunst-Zinnig-Brein deed ik toch al thuis, dus dat kan gelukkig doorgaan. Toen kwamen Ank en ik op het idee om te vertellen over de kunstenaars en vrijwilligers van Kunst-Zinnig-Brein: hoe zijn zij thuis bezig met het schilderen of wat doen ze in plaats daarvan? Dat is dus een hele serie geworden.
Ik heb veel bewondering voor de kunstenaars en hoe zij het redden in de coronatijd. Schilderen of schrijven kan een mooie manier zijn om je zinnen te verzetten, om je hoofd leeg te maken, om weer verder te kunnen.
Het werk van Kunst-Zinnig-Brein is iets heel moois. Voor de mensen die naar de schilderijen kijken en de verhalen erbij lezen geeft het een beeld van hoe het leven met hersenletsel is. En de kunstenaars zelf krijgen en zien door kunst weer perspectief. Daarom hoop ik dat zij snel weer bijeen kunnen komen om samen te schilderen en om te exposeren. Ik blijf benieuwd naar alle verhalen.
Misschien maken we nog een vervolg op deze serie. Hoe gaat het nu met de kunstenaars? Hoe ver zijn ze met het schilderij waaraan zij thuis werken? Ha, ik denk dat ik sinds de coronacrisis meer tijd aan Kunst-Zinnig-Brein heb besteed dan daarvoor.’
–
(Bas tijdens een voorstelling van Bas, Willem en ik op zondagmiddag 9 februari 2020 in theaterzaal De Walvis in Gigant, Apeldoorn. Foto: Ernst van Rossum)
–
Bas
Vrijwilliger bij Kunst-Zinnig-Brein
29 juni 2020